مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی

مفاهیم پایه برای معامله کردن طلا در بازارهای مالی

راه های زیادی برای معامله کردن طلا وجود دارد که خرید طلای فیزیکی قدیمی ترین آن است. اما بازارهای مالی با گسترش روز افزونشان بدلیل افزایش سرعت مبادلات و رشد تکنولوژی، امکانات جدیدی را برای معامله کردن فلزات گرانبها از جمله طلا ارائه می دهند. ابزار مالی CFD بر روی طلا که با نماد XAUUSD معرفی می شود، رایج ترین روش کسب سود از تغییرات قیمت طلا در بازار فارکس است. در این مقاله با مفاهیم اصلی مورد نیاز برای معامله کردن طلا آشنا می شوید.

واحد معاملاتی طلا در فارکس

می دانیم که ابزارهای معاملاتی در بازارهای مالی بر اساس واحد لات داد و ستد می شوند. هر لات استاندارد در جفت ارزها برابر 100 هزار واحد از ارز پایه می باشد. برای معاملات CFD طلا، مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی حجم واحد لات قدری متفاوت است. واحد معاملاتی طلا در بازارهای جهانی اونس است و هر لات استاندارد طلا معادل 100 اونس طلا محسوب می گردد. بعبارت دیگر یک اونس طلا معادل 0.01 لات استاندارد می باشد که کمترین واحد قابل معامله در کارگزاری آلپاری است.

واحد پیپ در نرخ طلا

پیپ واحد اندازه گیری تغییر نرخ در فارکس است. اگر در پنجره نمای بازار یا فضای نموداری در نرم افزار متاتریدر نگاهی به قیمت CFD طلا برای هر اونس بیاندازید می بینید که نرخ تا دو رقم اعشار محاسبه می شود و دومین رقم اعشاری نشانگر پیپ یا واحد تغییر نرخ طلا است. واحد پیپ در طلا بصورت 0.01 نشان داده می شود.

ارزش هر پیپ طلا

هر پیپ (کوچکترین واحد تغییر در قیمت) در هر اونس، معادل 1 سنت (0.01 دلار) است. یعنی مقایسه میزان نوسانات بازارهای مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی مالی اگر معامله گری یک اونس طلا (0.01 لات استاندارد) را در نرخ 1800 دلار بخرد و قیمت، 1 دلار (یا 100 سنت) افزایش یابد او هم یک دلار یا معادل 100 پیپ سود کرده است.

100 اونس (معادل 1 لات استاندارد طلا) * 0.01 (واحد پیپ) = 1 دلار

1 اونس طلا (معادل 0.01 لات استاندارد طلا) * 0.01 (واحد پیپ) = 0.01 دلار یا 1 سنت

محاسبه ارزش پولی پیپ در معاملات طلا

فرض کنید معامله گری یک پوزیشن خرید طلا با حجم 0.25 لات در قیمت 1802.40 دلار باز کرده است. حجم معامله بر حسب اونس برابر خواهد بود با:

حجم معامله بر حسب اونس = حجم لات * 100

حجم معامله بر حسب اونس = 0.25 * 100 = 25 اونس طلا

ارزش هر پیپ در این معامله بر اساس فرمول زیر محاسبه می شود:

حجم معامله بر حسب اونس * 0.01 (واحد پیپ) = ارزش پولی هر پیپ پوزیشن بر حسب دلار امریکا

25 (حجم معامله) * 0.01 (واحد پیپ طلا) = 0.25 دلار یا 25 سنت

محاسبه سود و زیان معاملات طلا

حال اگر معامله گر در قیمت 1802.95 پوزیشن خود را ببندد، در اینصورت میزان سود او 55 پیپ خواهد بود:

میزان سود (زیان) معامله بر حسب پیپ = قیمت در زمان بستن پوزیشن – قیمت در زمان باز کردن پوزیشن

میزان سود بر حسب پیپ = 1802.95 – 1802.40 = 0.55 ( که آن را 55 پیپ می خوانیم.)

در اینصورت، میزان سود معامله گر با توجه به حجم 0.25 لات در این معامله بر حسب دلار معادل 13 دلار و 75 سنت خواهد شد که از فرمول زیر محاسبه می شود:

حجم معامله بر حسب لات * تغییر بر حسب پیپ = سود (زیان) پوزیشن بسته شده بر حسب دلار

0.25 * 55 = 13.75 دلار امریکا

حجم معامله بر حسب اونس * تغییر در قیمت یک اونس = سود (زیان) پوزیشن بسته شده بر حسب دلار

25 اونس * 0.55 دلار = 13.75 دلار

جزییات ابزار معاملاتی طلا را می توانید در وبسایت آلپاری قسمت معاملات آنلاین > مشخصات ابزارهای معاملاتی > قسمت فلزات > نماد XAUUSD ببینید.

نمایش تغییرات قیمت طلا در پلتفرم متاتریدر

دقت داشته باشید که در متاتریدر 4 و 5 نماد طلا با AXUUDS نمایش داده می شود و قیمت آن بر اساس ارزش یک اونس و تا دو رقم بعد از ممیز اندازه گیری می گردد. بر این اساس کوچک ترین واحد تغییر قیمت یا یک پیپ بر حسب تغییر یک سنت است. دقت کنید که در متاتریدر بر خلاف جفت ارزها، تغییرات قیمت طلا تنها بر حسب سنت نشان داده می شود.

ترید یا سرمایه گذاری؟ تفاوت معامله گر و سرمایه گذار در ارز دیجیتال چیست؟

معامله گر و سرمایه گذار دو طرف دنیای بازارهای مالی از جمله بورس، فارکس و ارزهای دیجیتال هستند. این دو هر یک استراتژی‌های متفاوتی را دنبال می‌کنند. معامله گری یا همان ترید تفاوت‌هایی با سرمایه گذاری دارد. اما واقعاً فرق تریدر و سرمایه گذار در چیست؟ اصلاً ترید سود بیشتری دارد یا سرمایه گذاری؟ در این مقاله از صرافی آنلاین رمزینکس در تلاش برای پاسخ به این پرسش‌ها هستیم.

فرق تریدر و سرمایه گذار

در ادامه به برررسی تفاوت معامله گر (تریدر) با سرمایه گذار از جنبه‌های مختلف می‌پردازیم.

فرق معامله گر و سرمایه گذار بر اساس رویکرد

اولین تفاوت معامله گر و سرمایه گذار در رویکردی است که افراد فعال در این دو روش برای کسب درآمد از بازار سهام و سایر بازارهای مالی استفاده می‌کنند. معامله گران از تحلیل فنی برای تصمیم گیری در خرید و فروش خود استفاده می‌کنند، در حالی که سرمایه گذاران از تحلیل بنیادی استفاده می‌کنند.

سرمایه گذار در تحلیل بنیادی به تحلیل مالی شرکت، تحلیل صنعتی که مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی شرکت در آن فعالیت می‌کند و وضعیت کلی اقتصاد کلان در کشور توجه می‌کند.

این تحلیل شامل مطالعه سلامت مالی یک صنعت خاص و شرکت مدنظر و چشم انداز رشد آن در آینده است، در حالی که معامله گر در تحلیل فنی از نمودارها به جای گزارش‌های سالانه و نمودارها و الگوها استفاده می‌کند.

در تحلیل تکنیکال از قیمت بازار سهام برای پیش بینی الگوهای آینده قیمت و تحلیل الگوهای تاریخی استفاده می‌شود و به تحلیل عوامل موثر بر قیمت بازار مقید نیست. متخصصان در این روش روند قیمت، حجم و میانگین متحرک در طی یک دوره زمانی مشخص را بررسی می‌کنند.

تریدر از استراتژی معاملاتی متفاوتی مانند کپی تریدینگ و مارجین تریدینگ استفاده می کند که در مقاله «هر آنچه که باید در مورد ترید ارز دیجیتال بدانید! ترید چیست و چگونه است؟» به طور مفصل در خصوص ترید و معامله گری صحبت شده است.

تریدر به حوزه فعالیت شرکت یا چشم‌انداز رشد شرکت علاقه‌ای ندارد.

این یکی از تفاوت‌های اساسی بین ترید و سرمایه گذاری است. در معاملات تحلیل فنی بیشتری استفاده می‌شود، در حالی که در سرمایه گذاری توجه به شرایط بازار و تحلیل بنیادی ضرورت بیشتری دارد.

معامله شامل شناسایی روند بازار و سپس خرید سریع یا فروش سهام برای کسب سود کوتاه‌مدت است. از طرف دیگر، سرمایه گذاری بر روی سهام یک شرکت تنها پس از تحلیل و بررسی دقیق آن شرکت انجام می‌شود.

سرمایه گذاران ترجیح می‌دهند سهام شرکت‌هایی را خریداری کنند که از نظر بنیادی شرایط خوبی دارند و سهام خود را برای مدت طولانی نگه می‌دارند. با رشد آن شرکت ارزش سهام آنها نیز افزایش پیدا می‌کند. سرمایه گذار بازار سهام هیچ توجهی به نوسانات کوتاه‌مدت بازار ندارد.

تفاوت تریدر و سرمایه گذار بر اساس افق زمانی

فرق تریدر و سرمایه گذار را می‌توان براساس افق زمانی نیز بررسی کرد. اجازه دهید این تفاوت را با یک مثال نشان دهیم. فرض کنید با پولی که دارید خانه‌ای را در موقعیتی مناسب خریداری می‌کنید. طی دو هفته قیمت ملک شما افزایش می‌یابد و شما آن را با سود مناسبی می‌فروشید.

این کار معامله نامیده می‌شود. اما اگر بدانید، مثلاً، در چند سال آینده بزرگراهی در نزدیکی ملکی ساخته خواهد شد و امروز اقدام به خرید آن ملک کنید و انتظار داشته باشید که در آینده ارزش پیدا کند به این کار سرمایه گذاری گفته می‌شود.

معامله در اصل به معنای نگه داشتن سهام برای مدت کوتاه و کسب سود از طریق فروش آن به محض بالا رفتن قیمت است. مدت زمانی که معامله گران برای خرید و فروش یک دارایی در نظر می‌گیرند می‌تواند از یک روز تا چند هفته و شاید چند ماه باشد.

بسیاری از معامله گران ممکن است صبح سهامی را بخرند و در پایان روز آن را بفروشند! نوسان بازار اهمیت و تأثیر بسزایی در تصمیماتی که یک معامله گر می‌گیرد دارد. در سوی دیگر، سرمایه گذاری با چشم انداز بلند مدت انجام می‌شود.

سرمایه گذاران سهام مورد نظر خود را بر اساس ویژگی‌های بنیادی امیدوارکننده انتخاب می‌کنند و آن را برای مدت زمان طولانی‌تر، از چند سال تا چند دهه، و حتی بیشتر نگه می‌دارد.

فرق براساس خطرات موجود در ترید و سرمایه گذاری

چه معامله کنید و چه سرمایه گذاری کنید، سرمایه شما در گرو رفتار بازار است و از این رو یک رابطه جانشینی بین بازدهی و خطر در فعالیت‌هایتان وجود دارد که باید از آن آگاه باشید. با این حال خطر موجود در معامله گری بیشتر از خطرات موجود در سرمایه گذاری است.

دلیل ساده پر خطر بودن معامله این است که در معامله فرد باید بسیار سریع و بر اساس اطلاعات محدود تصمیم‌گیری کند؛ این تصمیم‌ها ممکن است خوب و یا به طرز وحشتناکی اشتباه از آب در بیایند.

معامله گر بر اساس امیدبخش بودن چشم انداز رشد یک شرکت تصمیم نمی‌گیرد. او ممکن است تحت تأثیر عومال خارجی یک دارایی بخرد که مجبور شود با پایین آمدن قیمت‌ها آن را بفروشد و ضرر کند.

ناگفته پیداست که در معاملات قیمت ممکن است به سرعت بین سطوح بالا و پایین در نوسان باشد. در سوی دیگر، سرمایه گذاری به عنوان یک عادت به زمان بیشتری برای به بار نشستن نیاز دارد و در بلند مدت نتیجه می‌دهد.

هر چه زمان نگه داشتن یک دارایی کمتر باشد خطرات توام با آن نیز کمتر و بازده آن نسبتاً کمتر خواهد بود، با این حال، اگر دارایی خود را برای مدت طولانی‌تر نگهداری کنید می‌توانید به لطف عواملی مانند سود مرکب و سود سهام بازده بیشتری به دست آورید.

اگر سهمی‌که در آن سرمایه گذاری کرده‌اید از نظر بنیادی قوی باشد نوسانات روزانه هیچ تاثیری بر سرمایه گذاریتان نخواهد داشت.

فرق تریدر و سرمایه گذار بر اساس نگرش‌ها

تفاوت نهایی در شخصیت یا نگرش ثروت آفرینی سرمایه گذار و معامله گر نهفته است. در جدول زیر می‌توانید تفاوت‌های اصلی را مشاهده کنید:

معامله گر (خرید و فروش)	سرمایه گذار (خرید و نگه داشتن)
شخصیت ناشکیبای معامله گر (خرگوش)	رویکرد آرام اما با ثبات سرمایه گذار (لاک پشت)
معامله گر در خلال چند دقیقه، روز، هفته، یا ماه تصمیم می‌گیرد	تصمیم‌های سرمایه گذار بر اساس نتایج بلندمدت گرفته شده در نتیجه ممکن است سال‌ها تا دهه‌ها زمان نیاز داشته باشد
زمان‌بندی کردن بازار؛ احتمال ضرر کردن در نتیجه از دست دادن زمان مناسب برای ورود و خروج از بازار	عدم توجه به زمان‌های کوتاه‌مدت و آشفته نشدن به دلیل نوسان‌های کوتاه‌مدت بازار
انتخاب و خرید سهام یا دارایی بر اساس تحلیل فنی؛ معامله گری بر اساس شتاب بازار	انتخاب و خرید سهام بر اساس تحلیل بنیادی شرکت؛ سرمایه گذاری بر روی ارزش
نیاز به داده‌ها و اطلاعات در زمان واقعی برای تصمیم گیری در مورد خرید و فروش و همیشه گوش به زنگ بودن	رویکرد خونسردتر؛ صرفاً نیاز به اطلاعات بنیادی شرکت‌ها
عدم توجه به فعالیت اقتصادی شرکت و صرفاً توجه به قیمت و حجم معاملاتی دارایی	اتخاذ تمام تصمیم‌ها بر اساس اعتقاد به رشد شرکت در بلندمدت
احتمال خرید دارایی یا سهام به توصیه دوستان، سایر معامله گران، رسانه‌ها و سایر منابع بیرونی	سرمایه گذاری تنها در صورت انطباق اهداف سرمایه گذاری فرد با اهداف شرکت. انجام تحقیق شخصی و تصمیم‌گیری نهایی در صورت اعتقاد یافتن به پتانسیل رشد شرکت

کدام یک برای سرمایه گذار خرده فروش بهتر است؟

اگر به تفاوت و فرق بین تریدر و سرمایه گذاری نگاه کنید متوجه خواهید شد که روش معامله گری بیشتر مناسب سرمایه گذاران خرده فروشی است که می‌خواهند بیشتر با سهام و دارایی‌ها سر و کار داشته باشند.

سرمایه گذاری بر روی سهام مزایای بی شماری دارد. برای این کار سرمایه گذار صرفاً باید سهام شرکتی را انتخاب کند که طرح‌های اساسی قوی ارائه بکند، دائماً در حال نوآوری و انطباق با نیاز مشتری باشد و تیم مدیریتی خوبی از آن پشتیبانی کند.

سرمایه گذار پس از مطمئن شدن از انتخاب درست دیگر نیازی به انجام هیچ کاری ندارد. لازم به ذکر است که هیچ کدام از دو روش ثروت‌اندوزی مورد بحث در این مقاله فرمول تضمینی برای کسب درآمد در بازار سهام و مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی بازارهای مالی دیگر ندارند.

رویکرد سرمایه گذاری موفقیت در مدت زمان طولانی‌تر را تضمین می‌کند. این روش همچنین به سرمایه گذار آرامش روانی می‌دهد؛ چیزی معامله گران به ندرت از آن بهره‌مند می‌شوند.

پس یک شرکت را به صورت بنیادی تحلیل کنید، بر روی آن سرمایه گذاری کنید، از سر و صدا و آشوب بازار کناره‌گیری کنید و منتظر بمانید تا در بلندمدت از منافع بلند مدت سرمایه گذاری خود بهره‌مند شوید.

مزایا و معایب سرمایه گذاری

ساخت یک سبد سرمایه گذاری ارز دیجیتال می تواند مزایا و معایب زیادی داشته باشد. سرمایه گذاری رویکرد سنتی کسب درآمد در بازارهای مالی بوده و مبتنی بر مفهوم ایجاد ثروت از طریق «به کار انداختن پول» است. اجرای رویکرد مدیریت سرمایه بر اساس اصول سرمایه گذاری مزایای متعددی را برای فرد فراهم می‌کند از جمله:

مسئولیت کوتاه مدت محدود: ریسکی که به نوسانات دوره‌ای بازار یا یک محصول مربوط می‌شود بسیار کاهش می‌یابد. شیوه‌های سرمایه گذاری افراد فعال در بازار را قادر می‌سازد تا با این تفکر که ارزش بازار به سطوح بالاتر باز می‌گردد شرایط سخت بازارها را پشت سر بگذارند.
افزایش سرمایه غیرمنتظره: پرداخت سود سهام پیش بینی نشده و تقسیم سهام از جنبه‌های مثبت سرمایه گذاری در سهام است که ممکن است با گذشت زمان ارزش آن را بسیار افزایش دهد.
سود مرکب: به ارزش زمانی پول اشاره می‌کند که منجر به رشد یک یک دارایی در یک دوره طولانی می‌شود. درآمدهای مرتبط با نرخ بهره و سرمایه گذاری کردن مجدد آن از جوانب بسیار مهم این روش سرمایه گذاری است.
کارمزدهای معاملاتی و هزینه‌های مالیاتی: به دلیل تعداد محدود معاملات، هزینه‌های مربوط به سرمایه گذاری نیز کاهش می‌یابد. همچنین، برخی از حساب‌های سرمایه گذاری واجد شرایط تخفیف مالیاتی سود تحقق یافته هستند.

با این حال، سرمایه گذاری اشکالات مختلفی نیز دارد:

در دسترس بودن سرمایه: پول سرمایه گذاری شده معمولاً تا زمان تسویه شدن پوزیشن معاملاتی به راحتی در دسترس نیستند.
نرخ‌های بازده کمتر: اگرچه متنوع سازی سبد سهام و مدیریت پورتفولیو در کاهش ریسک سرمایه گذاری موثر است اما این اقدامات ممکن است باعث کاهش بازده سرمایه گذاری (ROI) نیز شوند. برای مثال، چاپ سال ۲۰۱۴ تحلیل کمی رفتار سرمایه گذاران موسسه دالبار (QAIB) دالبر نشان داد که نرخ بازدهی سرمایه گذاری یک شخصی معمولی در بازه زمانی ۱۰ ساله منتهی به سال ۲۰۱۳ تنها ۲/۶ درصد بود.
زمان‌بندی بازار: اگرچه خطرات مربوط به نوسانات کوتاه مدت محدود است اما شرایط بازار در سررسید یکی از جنبه‌های اصلی تحقق سود است. اگر در زمان تسویه پوزیشن معاملاتی ارزش سرمایه گذاری کاهش یابد، سود محقق شده متحمل ضرر خواهد شد.

مزایا و معایب معامله گری یا ترید

ترید و معامله گری مزایا و معایب خود را دارد. در مقابل سرمایه گذاری، روش‌های معاملات (ترید) مبتنی بر ایجاد درآمد در کوتاه مدت است.

معامله گر اغلب نوسان‌های دوره‌ای در ارزش ابزارهای مالی را به عنوان راه مناسبی برای دستیابی به سود تلقی می‌کنند. معامله گران نوسانی، معامله گران روزانه و اسکالپرها همه روش‌های مشابه معامله کوتاه‌مدت دارند.

معامله فعال مزایای مختلفی را به معامله گران می‌دهد از جمله:

نقدینگی: معامله گران پوزیشن‌های معاملاتی را به سرعت باز و بسته می‌کنند. این امر باعث می‌شود تا حساب معاملاتی‌شان دارای نقدینگی باشد.
قرار گرفتن در معرض خطر سیستمیک: داشتن فلسفه معاملاتی فعال باعث کاهش خطرات مرتبط با سقوط بازار، ورشکستگی و فروش چشمگیر می‌شود. معامله گران می‌توانند به در موقعیت‌های نامساعد به سرعت از بازار خارج شوند و از تحت تاثیر قرار گرفتن حساب معاملاتی‌شان در نتیجه اتفاقات غیرقابل پیش بینی بازار جلوگیری کنند.
بازده دوره‌ای بیشتر: دوره‌های افزایش سودآوری در این روش وجود دارد. یک سری معاملات مثبت ممکن است سود مازادی ایجاد کند که از آن می‌توان برای رشد حساب معاملاتی استفاده کرد.
کاهش ریسک سرمایه: از طریق استفاده از لورج (اهرم)، می‌توان از مقادیر کمتری از سرمایه برای دستیابی به سود قابل قبول استفاده کرد.

با این حال، در بازار دیجیتال فعلی اجرای رویکردی صرفاً مبتنی بر معامله فعال ممکن است با اشکالات مختلفی همراه باشد از جمله:

شکاف فنی: سیستم‌های اطلاعاتی و فناوری‌های اینترنتی دائماً در حال پیشرفت هستند و معامله گران فعال باید بخشی از سرمایه خود را به تهیه تجهیزات معمول و به روزرسانی زیرساخت‌ها اختصاص دهند.
قرار گرفتن در معرض نوسان‌های کوتاه مدت: نوسان‌ها ممکن است در هر زمانی و تقریباً در هر بازاری رخ دهند. نوسان‌های دوره‌ای قیمت ممکن است منجر به از بین رفتن سریع حساب معاملاتی شود.
هزینه‌ها و کارمزدها: فعالیت‌های مکرر معاملاتی، کارمزدها و هزینه‌های قابل توجهی را برای معامله گر ایجاد می‌کند.
پیامدهای مالیاتی: سود حاصل از عملیات معاملاتی اغلب به منزله سود کوتاه مدت است و مشمول بدهی مالیاتی بیشتر است.

از کجا ارز دیجیتال بخریم؟

صرافی ارز دیجیتال رمزینکس با پشتیبانی کردن از بهترین ارزهای دیجیتال و کارمزد معاملاتی مناسب به ارائه خدمات به کاربران می پردازد. با طی کردن چند مرحله ساده از جمله ثبت و نام و احراز هویت می توانید به طور مستقیم یا با وارد شدن به بازار معاملاتی همتا به همتا به خرید و فروش ارز دیجیتال بپردازید.

بعد از ثبت نام و احراز هویت هم می توانید با مراجعه به وب سایت صرافی رمزینکس و هم با دانلود و نصب برنامه و اپلیکیشن رمزینکس در گوشی های هوشمند خود به خرید و فروش ارز دیجیتال مشغول شوید.

برای رصد قیمت لحظه ای انواع ارزهای دیجیتال به صفحه قیمت لحظه ای ارز دیجیتال مراجعه کنید. برای اطلاعات بیشتر در خصوص قوانین و مقررات خرید و فروش ارزهای دیجیتال در رمزینکس می توانید به صفحه سوالات متداول درباره رمزینکس مراجعه کنید.

سخن آخر

تریدر و سرمایه گذار بدون شک با یکدیگر تفاوت دارند اما اینکه کدام بهتر است برای هر کسی می‌تواند متفاوت باشد. مهم این است که هر دوی ترید و سرمایه گذاری می‌تواند به نوبه خود سودآور باشد. بهتر است روحیات خود را بسنجید و ببینید که با کدام روش بیشتر هماهنگی دارید. به کار گرفتن هر دو با رعایت مدیریت سرمایه توصیه می‌شود. فراموش نکنید که بزرگ‌ترین سرمایه داران فعلی از طریق سرمایه گذرای به موفقیت رسیده اند.

کدام بورس‌های دنیا دامنه نوسان دارند؟

تهران- ایرناپلاس- روش‌های جلوگیری از نوسان‌های شدید قیمت سهام در بورس‌های جهان در دو گروه کلی دامنه نوسان و توقف معاملات قرار می‌گیرند. در برخی از بورس‌ها مانند بورس نیویورک، دامنه نوسان ایستا وجود ندارد؛ در برخی مانند بورس ژاپن، دامنه نوسان وجود دارد اما بر خلاف بورس تهران، نه به صورت درصدی بلکه به صورت واحدی از پول آن کشور تعیین می‌شود.

به گزارش ایرناپلاس، تغییرات شدید و ناگهانی بورس، قانون‌گذاران در بازارهای سهام را به جست‌وجو برای پیدا کردن راه‌حل‌هایی برای کنترل نوسان‌های شدید واداشته تا بتوانند مانع بروز بحران‌های احتمالی شوند.

به‌طور کلی در بورس‌های جهان از دو شیوه برای کنترل تغییرات قیمت سهام استفاده می‌شود. روش اول توقف معاملات است؛ یعنی معامله یک سهم خاص، بر اساس تشخیص مسئولان بازار و به دلیل نوسان قیمت شدید، متوقف می‌شود. توقف معاملات، روشی است که بیشتر در بورس‌های اوراق بهادار توسعه‌ یافته دیده می‌شود و البته به‌ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روش دوم، دامنه نوسان یا تعیین کمترین قیمت و بیشترین قیمت برای معامله سهام است. در روش دامنه نوسان، سفارش‌های خرید و فروشی که در خارج از این محدوده قرار گیرند، ثبت نمی‌شوند و بنابراین، قیمت تنها در محدوده خاصی تغییر می‌کند و نوسان روزانه آن قابل کنترل خواهد بود.

دامنه نوسان در بورس تهران

از اوایل دهه ۱۳۸۰ تا کنون، دامنه نوسان به اشکال مختلف در بورس تهران وجود داشته است. در برخی از دوره‌های زمانی، دامنه نوسان متقارن و در برخی دوره‌ها، به‌صورت نامتقارن تعیین شده است. به‌دنبال برخی از تغییرات بازار سهام، دامنه نوسان کاهش یافته و به‌دنبال برخی تغییرات تصمیم‌ به افزایش دامنه نوسان گرفته شد.

از سال گذشته تا کنون نیز، دامنه نوسان تغییراتی را به خود دیده و درباره آن اظهارنظرهایی مطرح شده است. در بهمن سال ۱۳۹۹، شورای عالی بورس دامنه نوسان را از منفی ۵ تا مثبت ۵ درصد به منفی ۲ تا مثبت ۶ درصد تغییر داد. دامنه نوسان فرابورس از مثبت و منفی ۳ درصد به منفی ۲ و مثبت ۳ و دامنه نوسان صندوق‌ها نیز از مثبت و منفی ۱۰ درصد به منفی چهار تا مثبت ۱۰ درصد تغییر کرد.

براساس اظهارنظرهای محمدعلی دهقان دهنوی رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار به‌نظر می‌رسد عمر دامنه نوسان در بورس تهران کوتاه باشد. دهنوی در اسفند ۱۳۹۹ درباره دامنه نوسان گفته بود: هر چه دامنه نوسان محدود شود، نقدشوندگی هم محدودتر می‌شود. وی «حذف دامنه نوسان» به‌عنوان یکی از چشم‌اندازهای سازمان بورس مطرح کرده بود.

در نخستین ماه‌های سال جاری نیز با تصمیم هیأت مدیره سازمان بورس، بار دیگر دامنه نوسان به منفی پنج تا مثبت پنج درصد تغییر کرد.

توصیه سازمان بین‌المللی کمیسیون‌های اوراق بهادار

به‌نظر می‌رسد. تصمیم‌گیری درباره آینده دامنه نوسان، نیازمند مطالعات علمی و مشاهده تجارب سایر کشورهاست؛ از این رو، معاونت تحقیق و توسعه بورس اوراق بهادار تهران در گزارشی با عنوان «بررسی سازوکار کنترل نوسان قیمت در بورس‌های اوراق بهادار» پرداخته است.

در ابتدای این گزارش توصیه‌های سازمان بین‌المللی کمیسیون‌های اوراق بهادار یا آیسکو مورد بررسی قرار گرفته؛ هدف اصلی آیسکو اطمینان از وجود کاراریی، شفافیت مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی و عملکرد منصفانه بازار اوراق بهادار است. وقوع نوسان‌های شدید می‌تواند با کاهش یکپارچگی بازارها و کاهش اعتماد سرمایه‌گذاران به این اهداف آسیب برساند.

در این راستا هیأت مدیره آیسکو به منظور حفظ نظم در بازار سرمایه و مدیریت نوسان‌های شدید قیمتی، پیشنهاد می‌دهد بورس‌های اوراق بهادار باید دارای سازوکار کنترل نوسان مناسب برای مواجهه با نوسان‌های شدید قیمتی باشند.

بورس‌ها باید سازوکار مناسب برای بازار خود را طراحی و پیاده‌سازی کنند و برای استفاده از سازوکار یاد شده، پارامترهای مناسبی را مورد استفاده قرار دهند. سازوکار کنترل نوسان باید به صورت منظم و مستمر مورد بازتنظیم قرار گیرد.

انواع دامنه نوسان

در بخش دیگری از این گزارش، به بررسی‌های انجام‌ شده توسط فدراسیون جهانی بورس‌ها (WFE) اشاره شده که بر اساس آن، بورس‌های اوراق بهادار برای کنترل نوسان قیمتی از دو روش اصلی شامل توقف خودکار معاملات و محدودیت دامنه نوسان استفاده می‌کنند.

در روش توقف خودکار معاملات چنانچه سفارشی در سامانه معاملات ثبت شود و امکان اجرا روی حدود مجاز دامنه نوسان یا بیرون آن را داشته باشد، این سفارش حذف شده و معاملات به صورت خودکار متوقف می‌شود.

محدودیت دامنه نوسان به محدودیتی اطلاق می‌شود که امکان ثبت سفارش یا انجام معامله تنها در بازه تعیین‌ شده امکان‌پذیر باشد. با استفاده از دامنه نوسان سفارش‌هایی که خارج از دامنه نوسان ثبت شوند به‌صورت خودکار لغو می‌شوند یا اصولاً امکان ثبت بیرون از این محدوده را ندارند.

بورس‌های اوراق بهادار معمولاً دارای دو نوع دامنه نوسان با عناوین دامنه نوسان پویا و ایستا هستند. دامنه نوسان پیرامون قیمت مبنا و معمولاً به ‌صورت درصدی بیشتر و کمتر از آن تعیین می‌شود. دامنه نوسان ایستا، به حداکثر نوسان مجاز نسبت به قیمت مبنای ایستای جلسه معاملاتی پیشین گفته می‌شود و معمولاً بر حسب درصد اعلام می‌شود. این در حالی است که دامنه پویا حداکثر نوسان مجاز را در اطراف قیمت مبنای پویا نشان می‌دهد و معمولاً به‌صورت درصدی حول قیمت مبنا تعریف می‌شود. قیمت مبنای مورد استفاده برای تعیین این دامنه، قیمت آخرین معامله انجام شده در بازار عادی یا حراج است.

کدام بورس‌ها دامنه نوسان دارند؟

این گزارش در ادامه هشت بورس را مورد بررسی و ابزارهای کنترلی تغییرات قیمت سهام را در آن‌ها مورد مقایسه قرار داده است. بر این اساس، بورس‌های تدوال، استانبول و هنگ‌کنگ دامنه نوسان پویا ندارند، اما در هر کدام از آن‌ها، بازه‌ای برای دامنه نوسان ایستا تعیین‌ شده است.

دامنه نوسان در بورس‌های دنیا

از طرف دیگر، در بورس نیویورک، دامنه نوسان ایستا وجود ندارد. در این بورس با توجه به قیمت سهام، دامنه تعیین می‌شود. برای سهام با قیمت بیش از سه دلار دامنه پنج درصد، بین ۷۵ سنت تا سه دلار دامنه ۲۰ درصد و کمتر از ۷۵ سنت دامنه برابر با حداقل ۷۵ درصد یا ۱۵ سنت در نظر گرفته شده می‌شود.

در بورس‌های مادرید، قطر، مالزی و ژاپن، هر دو دامنه نوسان پویا و ایستا وجود دارد. به عنوان مثال در بورس مادرید برای هر سهم بر اساس نوسان تاریخی دامنه ایستا و پویای مجزایی تعیین می‌شود. در بورس ژاپن نیز بر اساس قیمت سهم، دامنه ایستا و پویای متفاوتی برای هر سهم بر حسب ین، واحد پول این کشور، تعیین می‌شود. یعنی دامنه ایستا و پویا بر اساس قیمت هر سهم به‌صورت واحدی از ین است و به صورت درصدی تعریف نمی‌شود.

بورس و فرابورس

بازار ها و نهاد های مالی، دارای ساختار اقتصادی و سازمانی پیچیده ای هستند که نقش مهمی در استراتژی قیمت گذاری در بازار را دارند.

در واقع به بازاری که در آن اوراق بهادار معامله می گردد، از جمله بازار سهام، بازار اوراق قرضه‌، بازار مشتقات و بازار فارکس، بازار مالی گفته می شود.

بازار های مالی به منظور عملکرد صحیح اقتصادی در راستای سرمایه گذاری، دارای اهمیت می باشند. در حال حاضر، بسیاری از بازار های جهانی بخش عمده ای از معاملات خود را از طریق بورس انجام می دهند.

در واقع می توان گفت بورس محلی برای معامله می باشد که در آن بین فروشنده یا تولید کننده و خریدار یا مصرف کننده، داد و ستدی صورت می گیرد.

بورس یک بازار برای داد و ستد سهام شرکت ها و سایر اوراق بهادار می باشد که در دو بخش بازار بدهی و بازار سهام در حال فعالیت می باشد.

بازار سهام:

بازار سهام، بازاری است که عموم مردم آن را معادل بورس می دانند و محلی برای عرضه سهام شرکت های مختلف می باشد.

به بیان دیگر، این سهام پس از عرضه اولیه، در بازار ثانویه معامله می شوند که این کار توسط معامله گران بورس صورت می گیرد.

بازار بدهی:

بازار بدهی بخشی از بازار است که در آن اوراق قرضه داد و ستد می شود. در واقع این بازار به نوعی مکمل بانک به جهت تامین مالی می باشد. در این بازار، شرکت های خصوصی، شهرداری ها و دولت به منظور تامین مالی، اقدام به عرضه اوراق نهاد خود می کنند.

معمولا این نوع از اوراق دارای سود مشخصی هستند و از ریسک پایین تری نسبت به سهام برخوردارند. پشتوانه این اوراق متفاوت می باشد و بر اساس این تفاوت، سرمایه گذاران اقدام به خرید این اوراق می کنند.

انواع بورس:

بورس دارای انواع زیر می باشد.

بورس اوراق بهادار:

در بورس اوراق بهادار، اوراق مالی مربوط به شرکت های مختلف مورد داد و ستد قرار می گیرد، همانند سهام و اوراق بدهی و….

در نگاه عموم، بورس اوراق بهادار همان بورس سهام می باشد که در این بورس اوراق دیگری مانند اوراق بدهی و… بر اساس ضوابط خاص خود مورد معامله قرار می گیرد.

مفهوم بازار اول و دوم و تابلوی اصلی و فرعی:

سازمان بورس اوراق بهادار دارای دو بازار اول و دوم می باشد که بازار اول نیز دارای دو تابلوی اصلی و فرعی است.

دلایل دسته بندی شرکت ها در بازار ها و تابلو ها:

میزان بزرگی شرکت
میزان سرمایه ثبت شده
درصد شناوری سهام (میزان سهام عرضه شده و مورد معامله)
تعداد سهام دار ها
و…

پس از این که شرکتی درخواست خود را به سازمان بورس ارائه کرد، در صورت داشتن شرایط لازم، در یکی از این دو بازار و یکی از این دو تابلو قرار می گیرد که این امر مستلزم تایید سازمان بورس می باشد.

نکته: نحوه معامله سهام در این شرکت برای سرمایه گذاران یکسان می باشد.

موسسه مشاوران مطالعه مقاله ارزش اسمی سهام را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.

انواع بازار های فرابورس

فرابورس:

در راستای بازار بورس، بازار دیگری به نام بازار فرابورس (OTC) وجود دارد که به معنی «خارج از بورس» می باشد. بر اساس تعریف جهانی بازار فرابورس، در این بازار شرکت هایی مورد داد و ستد قرار می گیرند که به اندازه کافی، شفافیت ندارند و وضعیت سوددهی آنها مناسب نمی باشد.

سازمان فرابورس نظارت کمتر و محدود تری در این بازار دارد و صرفا به منظور جلوگیری از کلاه برداری، شرکت هایی که مجوز ورود به بورس را ندارند، در این بازار به فعالیت می پردازند.

نکته ۱: بازار فرابورس در ایران، از شکل دنیایی آن خارج شده و در حد بازار بورس فعالیت می کند.
نکته ۲: دامنه نوسان شرکت های فرابورسی همانند مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی شرکت های موجود در بورس اوراق بهادار 5 درصد می باشد.

انواع بازار های فرابورس:

فرابورس دارای پنج بازار زیر است:

بازار اول
بازار دوم
بازار سوم
ابزار های نوین
بازار پایه

نکته: شرکت های فرابورسی، با توجه به شرایط پذیرش، عرضه و نوع نقل و انتقالات، در این بازار ها دسته بندی می شوند.

معنای بازار پایه:

بازار پایه به عنوان پنجمین بازار فرابورس فعالیت دارد و زمانی که شرکتی شرایط لازم جهت پذیرش در هیچ یک از بازار های اول و دوم بورس و فرابورس را نداشته باشد، برای فعالیت در بازار سرمایه در بازار پایه پذیرش می شود.

نکته: عموما شرکت هایی که ورشکسته شده اند و یا در معرض ورشکستگی هستند در این دسته قرار می گیرند.

تابلو های فرابورس:

شرکت های پذیرش شده با توجه به میزان ریسک سرمایه گذاری شده، به سه تابلو زیر دسته بندی می شوند:

بازاری به نام بورس کالا:

بورس کالا، نوعی دیگری از انواع بورس می باشد که در آن معاملات روی یک کالای فیزیکی انجام می شود. در واقع می توان گفت، بورس کالا مکانی است که طلا، فلزات، محصولات کشاورزی و … مورد داد و ستد قرار می گیرند.

بازار فیوچرز یا آتی:

بازار های دیگری برای معاملات غیر فیزیکی کالا ها تعریف شده است که به آنها بازار فیوچرز یا آتی (futures) و آپشن یا اختیار (options) گفته می شود.

نکته: در این بازار ها کالا ها به منظور تحویل در آینده مورد معامله قرار می گیرند.

در این بازار ها دو گروه زیر فعالیت می کنند:

مصرف کنندگان و تولید کنندگان واقعی

مصرف کنندگان و تولید کنندگان واقعی به این دلیل در بازار آتی و آپشن وجود دارند که درآمد یا هزینه های آنها از ریسک کمتری داشته باشند. به این عملیات، پوشش ریسک (hedge) گفته می شود که خریدار و فروشنده قیمت معامله کالا را در آینده تثبیت می کند.

سفته بازان، با معامله در قرارداد های آتی یا اختیار، با توجه به نوسان قیمت ها، سود کسب می کنند.

موسسه مشاوران مطالعه مقاله رکود اقتصادی را به شما عزیزان پیشنهاد می کند.

تعریف شاخص بورس

بازاری به نام بورس انرژی:

بورس انرژی، یکی از انواع بورس می باشد که از سال ۱۳۹۱ شمسی، شروع به فعالیت کرده است. بورس انرژی یک نوع بورس کالا است که در آن معاملات دارای انرژی و اوراق آن مورد داد و ستد قرار می گیرد.

حامل های انرژی:

بورس انرژی رتبه چهارمین بورس کشور را دارد که به منظور عرضه محصولات نفتی و مشتقات آن، برق، گاز طبیعی، زغال سنگ، حق آلودگی و سایر حامل های انرژی شکل گرفته است.

انواع بازار در بورس انرژی:

بورس انرژی، دارای سه بازار زیر می باشد:

بازار فیزیکی: خرید و فروش کالا های پذیرفته شده در بورس در آن انجام می شود و خود شامل ۳ تابلو نفت، گاز و سایر حامل های انرژی می باشد.
بازار مشتقه: مقایسه میزان نوسانات بازارهای مالی خرید و فروش اوراق بهادار مبتنی بر کالا ‌های پذیرفته شده در این بازار انجام می شود که شامل ۳ تابلو قرارداد های سلف موازی استاندارد، قرارداد آتی و اختیار معامله می باشد.
بازار فرعی: خرید و فروش کالا ‌های تک محموله ای در این بازار انجام می شود.

شاخص بورس:

بورس مجموعه ای از سهام شرکت ها را شامل می شود که این شرکت ها در صنایع مختلفی مشغول به فعالیت هستند.

زمانی که افراد به بورس وارد می شوند، نمی توانند تمامی شرکت ها را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار دهند در نتیجه نیازمند معیاری عمومی برای سنجش سهام می باشند که در این راستا، شاخص ها معرفی می شوند که نیاز است تعریف شاخص بورس را دقیق تر دانست.

به بیان دقیق تر، شاخص بورس نوعی میانگین قیمت تمامی سهام موجود در یک بورس می باشد که تغییرات آن، وضعیت عمومی آن بازار را نشان می دهد.

سوال: نحوه سرمایه گذاری در بورس چگونه است؟

فردی که به سرمایه گذاری در بورس علاقه دارد، ابتدا باید با نحوه سرمایه گذاری آشنایی یابد سپس کد سهامداری خود را از یک کارگزار معتمد دریافت نماید و پس از آن به فرآیند خرید و فروش سهام بپردازد.

لازم به ذکر است که این نوع سرمایه گذاری می تواند به صورت حضوری و با مراجعه به کارگزار و یا تلفنی و یا آنلاین اقدام به معامله نماید.

اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله اوراق مالیاتی را به شما پیشنهاد می کنیم.